Panie Przewodniczący, Koleżanki i Koledzy
W okresie przed uchwaleniem Traktatu Lizbońskiego mieliśmy do czynienia z wyraźnie odczuwalnym spadkiem zainteresowania wśród obywateli Unii jej sprawami oraz działalnością. Przyjęcie Traktatu z Lizbony miało stać się rozwiązaniem nie tylko problemów lepszego funkcjonowania instytucji, ale również miało na celu większe włączenie mieszkańców Europy w działalność Unii, chociażby poprzez inicjatywę obywatelską czy szerokie zaangażowanie parlamentów narodowych w opiniowanie unijnego ustawodawstwa. Znak Europejskiego Dziedzictwa to kolejny krok w kierunku budowania tożsamości europejskiej oraz wzmacniania więzi pomiędzy obywatelami a Unią. W okresie ostatnich 4 lat państwa członkowskie wyznaczyły 64 miejsca o szczególnym znaczeniu dla Europy. To właśnie dzięki odkrywaniu wspólnej historii, poznawaniu roli Unii Europejskiej oraz różnorodności kulturowej opartej na wspólnych wartościach demokratycznych oraz prawach człowieka można wzmocnić w mieszkańcach naszej wspólnoty poczucie przynależności do wielkiej rodziny Europejskiej, której ramy stanowi Unia. Mam nadzieje, że propozycja przeniesienia inicjatywy na poziom całej Unii Europejskiej spotka się z powszechnym poparciem również ze względu na fakt, iż dzięki temu Znak Dziedzictwa Europejskiego stanie się bardziej rozpoznawalny w skali światowej.
16 grudnia 2010 r.